ตื่น คิดบำเพ็ญยังไม่สาย
คัดลอกมาจากบางส่วนของหนังสือชื่อ “ตื่น คิดบำเพ็ญยังไม่สาย-1” ของวิถีอนุตตรธรรม
(หนึ่งในนิการเซน – มหายาน)
(หนึ่งในนิการเซน – มหายาน)
ขอน้อมกราบอัญเชิญพระโอวาท
พระอนุตตรธรรมมารดาเจ้า สิบบัญญัติ
ที่มาเกี่ยวกับกาลนี้เพื่อส่งเสริมแก่กัน
----------------------------------------------------
พระอนุตตรธรรมมารดาเจ้าสิบบัญญัตินำบทข้อที่ห้า
“ชะตาฟ้าดำเนินถึงปลายยุค
เภทภัยทุกข์ลำบากทั่วหัวระแหง
เก้า-เก้าภัยใครรอดพ้นความรุนแรง
ธรรมนาวาแล่นช่วยชาวโลกโดยทั่วกัน”
“ขอเตือนลูกพุทธบุตรเดิม น้อมบำเพ็ญ
รู้กำหนดเกณฑ์เจตนาฟ้า เป็นปราชญ์ได้
กัปสุดท้ายเกิดคู่กัน ธรรมกับภัย
เปลี่ยนหญิงชายทั้งฟ้าดิน สิ้นยุคกาล
หากบัดนี้ไม่มีภัย ลงเก็บกวาด
จะไม่เหลือปราชญ์สักคนเห็น เป็นแก่นสาร
จึงให้เกิดน้ำไฟ มารอนราญ
แปดภัยผลาญพร้อมทำลาย ภัยสงคราม
กำหนดเก้าเก้าแปดสิบเอ็ดภัย กระจายทั่วโลก
ส่งรากษสพญามารห้า มาก่อเรื่อง
หมื่นพันวิธีเก็บคนชั่ว อยู่เนืองเนือง
ดินฟ้าเสื่อมครบกำหนด หมดสิ้นชะตากาล
(รากษส คือยักษ์ร้าย ในที่นี้หมายถึงยักษ์ร้ายในคราบของคน)
อีกเพราะเหตุคนก่อกรรม คร่ำอาฆาต
ถึงโอกาสสงบบัญชี หกหมื่นปีแล้ว
หยกกับหินชั่วกับดี ถึงทีแบ่งแนว
แม่เห็นแล้วเลือดน้ำตา พาพรั่งพรู
ประตูนรกเปิด ปลดปล่อยผี ทวงหนี้ชีวิต
มืดสนิทน่าสะท้าน วิญญาณวาบวูบ
ใช้หนี้เคยทำเวรกรรมเงินทอง เคยจองพันผูก
โลกจะถูกสูบด้วยลมมหันต์ ถอนรากถอนโคน
ชำระหนี้ทั้งสามโลกเปลี่ยนแกนกลาง
แม้ร่างกายจะแกร่งเป็น เช่นเหล็กไหล
ไม่พ้นไฟประลัยกัลป์รอดไปได้
กำหนดภัยแม่สั่งความแต่น้ำตาเป็นเลือดนอง
ตายเจ็ดส่วน อีกสามส่วนทุกข์มหันต์
กระดูกถมกัน เลือดท่วมใหญ่ เป็นสายน้ำ
ลืมหลักอริยะ โลกีย์จิต คิดใฝ่ต่ำ
เก้าเก้าจะนำ มหันต์ภัยนรก หมกเศษวิญญาณ
อยากจะรอด ภัยทุกข์เข็ญ เร่งสร้างบุญ
พระจะหนุน ให้ลูกสำราญ ตามบัญชาแม่
คนตื่นใจตามแม่กลับนิพพานแท้
ไม่ตื่นแน่ เจอพิบัติภัย ขังในโลกันตร์
มิอดใจ ทำลายหยก หมกกับหิน
จึงตัดสิน หย่อนสายทอง ล่องเรือกู้
ทุกหนทาง หมื่นพันสาย ไม่ชุบชู
ชีวิตอยู่ หนทางเดียวคือ ขอรับวิถีธรรม”
“หวังว่าพุทธบุตรจะทำจริงให้รู้แจ้งในญาณตน
แล้วจงพากันคืนกลับยังดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์
ตื่นตัวได้รีบเพียรกลับบ้าน นิพพาน"
---------------------------------------------------------------
ภัยพิบัติลงมาจี้กงทนเห็นไม่ได้
จึงเปิดเผยความลับสวรรค์
ที่มาเกี่ยวกับกาลนี้เพื่อส่งเสริมแก่กัน
----------------------------------------------------
พระอนุตตรธรรมมารดาเจ้าสิบบัญญัตินำบทข้อที่ห้า
“ชะตาฟ้าดำเนินถึงปลายยุค
เภทภัยทุกข์ลำบากทั่วหัวระแหง
เก้า-เก้าภัยใครรอดพ้นความรุนแรง
ธรรมนาวาแล่นช่วยชาวโลกโดยทั่วกัน”
“ขอเตือนลูกพุทธบุตรเดิม น้อมบำเพ็ญ
รู้กำหนดเกณฑ์เจตนาฟ้า เป็นปราชญ์ได้
กัปสุดท้ายเกิดคู่กัน ธรรมกับภัย
เปลี่ยนหญิงชายทั้งฟ้าดิน สิ้นยุคกาล
หากบัดนี้ไม่มีภัย ลงเก็บกวาด
จะไม่เหลือปราชญ์สักคนเห็น เป็นแก่นสาร
จึงให้เกิดน้ำไฟ มารอนราญ
แปดภัยผลาญพร้อมทำลาย ภัยสงคราม
กำหนดเก้าเก้าแปดสิบเอ็ดภัย กระจายทั่วโลก
ส่งรากษสพญามารห้า มาก่อเรื่อง
หมื่นพันวิธีเก็บคนชั่ว อยู่เนืองเนือง
ดินฟ้าเสื่อมครบกำหนด หมดสิ้นชะตากาล
(รากษส คือยักษ์ร้าย ในที่นี้หมายถึงยักษ์ร้ายในคราบของคน)
อีกเพราะเหตุคนก่อกรรม คร่ำอาฆาต
ถึงโอกาสสงบบัญชี หกหมื่นปีแล้ว
หยกกับหินชั่วกับดี ถึงทีแบ่งแนว
แม่เห็นแล้วเลือดน้ำตา พาพรั่งพรู
ประตูนรกเปิด ปลดปล่อยผี ทวงหนี้ชีวิต
มืดสนิทน่าสะท้าน วิญญาณวาบวูบ
ใช้หนี้เคยทำเวรกรรมเงินทอง เคยจองพันผูก
โลกจะถูกสูบด้วยลมมหันต์ ถอนรากถอนโคน
ชำระหนี้ทั้งสามโลกเปลี่ยนแกนกลาง
แม้ร่างกายจะแกร่งเป็น เช่นเหล็กไหล
ไม่พ้นไฟประลัยกัลป์รอดไปได้
กำหนดภัยแม่สั่งความแต่น้ำตาเป็นเลือดนอง
ตายเจ็ดส่วน อีกสามส่วนทุกข์มหันต์
กระดูกถมกัน เลือดท่วมใหญ่ เป็นสายน้ำ
ลืมหลักอริยะ โลกีย์จิต คิดใฝ่ต่ำ
เก้าเก้าจะนำ มหันต์ภัยนรก หมกเศษวิญญาณ
อยากจะรอด ภัยทุกข์เข็ญ เร่งสร้างบุญ
พระจะหนุน ให้ลูกสำราญ ตามบัญชาแม่
คนตื่นใจตามแม่กลับนิพพานแท้
ไม่ตื่นแน่ เจอพิบัติภัย ขังในโลกันตร์
มิอดใจ ทำลายหยก หมกกับหิน
จึงตัดสิน หย่อนสายทอง ล่องเรือกู้
ทุกหนทาง หมื่นพันสาย ไม่ชุบชู
ชีวิตอยู่ หนทางเดียวคือ ขอรับวิถีธรรม”
“หวังว่าพุทธบุตรจะทำจริงให้รู้แจ้งในญาณตน
แล้วจงพากันคืนกลับยังดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์
ตื่นตัวได้รีบเพียรกลับบ้าน นิพพาน"
---------------------------------------------------------------
ภัยพิบัติลงมาจี้กงทนเห็นไม่ได้
จึงเปิดเผยความลับสวรรค์
บัดนี้ผู้บำเพ็ญธรรมสมควรทุ่มเท
ออกแรงรีบเร่งปฏิบัติบำเพ็ญธรรม
“ศิษย์ทั้งหลายต้องเร่งฝีเท้า
อย่าได้เฉื่อยชาอีกต่อไป
สามารถทำได้เท่าไหร่รีบทำ”
ออกแรงรีบเร่งปฏิบัติบำเพ็ญธรรม
“ศิษย์ทั้งหลายต้องเร่งฝีเท้า
อย่าได้เฉื่อยชาอีกต่อไป
สามารถทำได้เท่าไหร่รีบทำ”
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับภัยพิบัติ